Naar aanleiding van het voorstel om Truiense leefloners in te schakelen bij het opruimen van door stormweer geteisterde plantages, is de discussie over het activeren van leefloners weer opgelaaid. Voka – Kamer van Koophandel Limburg en Ondernemersclub @hoc hebben lof voor dit voorstel, maar vragen de discussie open te trekken naar Rotterdams voorbeeld. "Mensen moeten niet enkel in noodgevallen geactiveerd worden, het leveren van een arbeidsprestatie in ruil voor een uitkering is een evidente vorm van solidariteit. Het debat omtrent het inschakelen van werkzoekenden en leefloners is actueel. De Truiense OCMW-voorzitter Pascal Monette en zijn colllega-schepen Pascal Vossius staken het vuur aan de lont, met het voorstel om werkzoekenden en leefloners in te schakelen bij het opruimen van de ravage in fruitplantages (veroorzaakt door het recente stormweer)."

De Haspengouwse ondernemersclub @hoc ondersteunt dit voorstel. De voor de regio economisch belangrijke fruitsector heeft immers erg te lijden onder afgeknakte takken, verhagelde bomen en gevallen fruit. Jos Broekmans (bestuurslid @hoc): “De fruitsector is buitensporig hard getroffen door het noodweer van de afgelopen dagen, waardoor diverse fruitkwekers het hard te verduren krijgen. Indien er via het OCMW geschikte werkkrachten kunnen gevonden worden, kan dit een balsem op de wonde zijn. Als Haspengouwse ondernemersclub willen we de krachten bundelen met de lokale overheden, om elk beschikbaar talent in Sint-Truiden en omstreken aan het werk te helpen. Daartoe hebben we recent nog een infosessie, georganiseerd door het OCMW, gepromoot.”

Ook Voka – Kamer van Koophandel Limburg is het Truiense voorstel genegen. Johann Leten (gedelegeerd bestuurder Voka – Kamer van Koophandel Limburg): “Eigenlijk is het vreemd dat een natuurramp moet plaatsvinden, om een dergelijk voorstel bespreekbaar te kunnen maken. Voor ons is het evident dat werkzoekenden of leefloners maatschappelijke solidariteit betuigen. Mensen die het moeilijk hebben op de arbeidsmarkt mogen zeker rechten hebben, maar daar staan ook plichten tegenover. Dit geldt niet alleen in uitzonderlijke omstandigheden als deze, een vorm van gemeenschapsdienst in ruil voor een uitkering zou een algemene regel moeten worden, mits er geen marktverstoring optreedt. Door aan de slag te gaan voelen mensen zich nuttig, kunnen ze zich persoonlijk ontwikkelen, kweken ze een arbeidsattitude. Een verhaal met alleen maar winnaars…”

Sint-Truiden kan het Rotterdam van België worden. De Nederlandse havenstad voerde een tijd geleden een nultolerantiebeleid voor werkloosheid in, waarbij de ambitie uitgesproken werd om op vier jaar tijd werkloosheidsvrij te worden, door werklozen via reguliere en gesubsidieerde arbeid te laten doorstromen naar nog te creëren reguliere banen. Johann Leten: “Het Truiense voorbeeld is lovenswaardig. Soms moet je je niet te veel aantrekken van juridische haarkloverij, en dingen gewoon durven uitproberen. Lef verdient lof. In Rotterdam zijn ondertussen tienduizenden mensen uit de bijstand. De helft heeft betaald werk, anderen doen vrijwilligerswerk, lopen stage, zijn weer terug naar school of werken met behoud van een uitkering. Welke regeling ook aangesproken wordt, het eindresultaat is het belangrijkste: zo veel mogelijk mensen aan de slag krijgen.”